Το μυστήριο της βάπτισης έχει τις ρίζες του πολύ πίσω στο χρόνο και αποτελεί ένα από επτά τελετουργικά μυστήρια της Χριστιανικής θρησκείας καθώς και μία από τις σημαντικότερες
στιγμές για πολλές οικογένειες, καθώς με αυτό τον τρόπο το παιδί εντάσσεται στην χριστιανική κοινωνία, δηλώνει επίσημα θρήσκευμα και του αποδίδεται το όνομα του.
Η λέξη “βάπτιση” προέρχεται από το ρήμα “βάπτω-βαπτίζω” που σημαίνει “βουτάω, βυθίζω, καταδύω”. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, αναφορά για πρώτη φορά στο μυστήριο της βάπτισης γίνεται
μέσο του Ιωάννη του Προδρόμου ο οποίος καλούσε τους πιστούς να βαπτιστούν και να εξαγνιστούν από τις αμαρτίες τους στα νερά του Ιορδάνη ποταμού. Αυτός μάλιστα βάπτισε και τον Ιησού
την ημέρα των Θεοφανίων, μια γιορτή που η ορθόδοξη εκκλησία τιμά ακόμα και στις μέρες μας.
Το βάπτισμα αυτό που τελούσε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος στους πρώτους τότε πιστούς, ουσιαστικά αποτελεί προπομπό του βαπτίσματος που τελείται στις μέρες μας με διαφορετική όμως
σημασιολογία. Τότε οι άνθρωποι βαπτίζονταν για να προετοιμαστούν για τον ερχομό του Μεσσία και να μετανοήσουν ενώ στη σύγχρονη εκδοχή της η βάπτιση στο νερό, το οποίο συμβολίζει
το αίμα του Χριστού, “αποκαθαίρει” το παιδί από το προπατορικό αμάρτημα.
Στις πρώτες εφαρμογές του μυστηρίου της βάπτισης, το τελετουργικό ασκούνταν σε ενήλικες καθώς υποστηριζόταν πως κάποιος πρέπει να έχει γνωρίσει τη διδασκαλία του Χριστιανισμού πριν
τη δεχτεί ενώ ως τον 6ο αιώνα είχε πλέον καθιερωθεί το βάπτισμα των νηπίων και η ύπαρξη του “ανάδοχου” ενήλικα, του επονομαζόμενου νονού ή νονά, ο οποίος αναλάμβανε ως ενήλικας
εν ονόματι του νηπίου την υποχρέωση να το εντάξει στην Χριστιανική πίστη. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη εκκλησία, ο νεοφώτιστος πρέπει να καταδυθεί ολόκληρος στο ύδωρ και το μυστήριο αυτό
τελείται στις 8 ή στις 40 ημέρες από τη γέννηση.
Το μυστήριο της βάπτισης είναι γεμάτο συμβολισμούς και ανάμεσα σε αυτούς πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζει ο βαπτιστικός σταυρός, ο οποίος αποτελεί ιερό σύμβολο της εκκλησίας
και σφραγίζει τη νίκη του Κυρίου απέναντι στο κακό, την αμαρτία και το θάνατο. Από τη στιγμή που ο ιερέας φορέσει το σταυρό στο παιδί, επικυρώνεται η ένταξη του στην εκκλησία
και ο ανάδοχος ως πνευματικός γονιός αναλαμβάνει να το καθοδηγήσει στο δρόμο της πίστεως.
Πέρα όμως από το συμβολικό του χαρακτήρα, ο σταυρός αποτελεί ένα δώρο ζωής που χαρίζεται από το νονό/ά στο νεογέννητο και για αυτό και διαθέτει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία.
Από τις πρώιμες χρήσεις του συγκεκριμένου κοσμήματος στο τελετουργικό της βάπτισης έως και σήμερα, ο σταυρός ως κόσμημα έχει διατηρήσει το γεωμετρικό και θεσπισμένο μοτίβο του
αλλά οι δημιουργίες έχουν εμπλουτιστεί με πιο σύγχρονες πινελιές και αισθητικές αντιλήψεις. Έτσι πλέον διατίθεται μια εντυπωσιακά πλούσια συλλογή βαπτιστικών σταυρών, για αγόρια
και κορίτσια, μέσα από την οποία μπορεί ο νονός/ά και ο γονιός να ανακαλύψουν ένα κόσμημα που θα αντικατοπτρίζει απόλυτα τις προσδοκίες τους.
Εκτός όμως από τα συμβολικά δώρα που προσφέρει ο νονός/ά στο νεογέννητο, και οι γονείς προσφέρουν αντίστοιχα στον ανάδοχο ένα δώρο για να τον τιμήσουν και να τον ευχαριστήσουν για
το νέο αυτό σημαντικό ρόλο που αναλαμβάνει στη ζωή του παιδιού τους αλλά και στη δική τους. Μία από τις επικρατέστερες επιλογές κατά την αναζήτηση του δώρου αυτού, αποτελούν τα
κοσμήματα, τα οποία εκ φύσεως πολύτιμα και λαμπερά μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο ως υπενθύμιση της ξεχωριστής αυτής στιγμής. Βασισμένα στην ίδια φιλοσοφία, εξέχουσα θέση στις επιλογές
όσων αναζητούν ένα δώρο για νονό/ά, κατέχουν και τα ρολόγια. Εκπληκτικά αξεσουάρ, μοναδικής κομψότητας και ευχρηστίας, που κάθε νέος κάτοχος θα λατρέψει.
Αν και μέσα στα χρόνια, τα έθιμα και οι παραδόσεις αλλάζουν, το μυστήριο της βάπτισης διαχρονικά παραμένει μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής ενός παιδιού και ο βαπτιστικός
σταυρός αποτελεί ένα κόσμημα που θα το συντροφεύει σε όλη του ζωή, μαζί με την αγάπη και την φροντίδα των νέων “πνευματικών” γονιών του.